Oud-deelnemers over de Landschapsmarathon
Woos Hu, de laatste sololoper
“Ik rende maar dwars door de modder heen”.
Woos Hu (58) uit Rotterdam beleefde vorig jaar in Winterswijk zijn vuurdoop als marathonloper. Het prachtige landschap en de enthousiaste toeschouwers en vrijwilligers sleepten hem door de loodzware 42 kilometers.
“Ik dacht altijd dat ik niet kon hardlopen, totdat ik drie jaar geleden bij mijn sportschool in Rotterdam tien dagen aan sportvasten deed. Dan worden je drie maaltijden per dag langzaam afgebouwd naar slechts één glas fruitsap als maaltijd, dus drie glazen fruitsap per dag. Daarnaast moest ik elke dag minstens dertig minuten aan cardiofitness doen. Ik kon niet altijd naar de sportschool komen, dus rende ik maar een rondje in de buurt waar ik woon in Rotterdam-Zuid. Ik stond er versteld van dat ik dertig minuten kon hardlopen zonder stop of wandelpauze. Daarna heb ik mijzelf een nieuwe levensstijl aangemeten. Iedere week doe ik een dag aan sapvasten en drink ik slechts drie glazen sinaasappelsap. Daarnaast sport ik regelmatig. Doordeweeks een paar uurtjes conditie- of bokszaktraining op de sportschool en een paar keer duurloop- en intervaltraining.”
Hoe kwam je op het spoor van de marathon in Winterswijk?
“Ik ben lid geworden van een loopvereniging om beter te leren hardlopen. Vorig jaar mocht ik met de gevorderden-groep meedoen. Zij trainden voor de marathon van Rotterdam, maar die was door de coronacrisis uitgesteld naar oktober 2021 en de startbewijzen waren al uitverkocht. Ik trainde graag mee, maar had wel een doel nodig. Toen ben ik op op internet op zoek gegaan naar andere marathons in oktober en kwam ik uit bij de landschapsmarathon van Winterswijk. Ik was direct verkocht. Mijn vrouw doet zelf niet aan hardlopen, maar fietst wel graag. Zij wilde graag mee om mij aan te moedigen en natuurlijk ook om mee te genieten van het prachtige landschap rondom Winterswijk. We hebben een hotelletje geboekt en er een heerlijk sportief lang weekend van gemaakt.”
Wat vond je het mooiste moment van die dag?
“Het allermooiste moment was toch wel de laatste paar honderd meter waarbij de begeleiders en verkeersregelaars met mij als laatste marathonloper meeholden naar de finish en dat ik nog even in het zonnetje werd gezet door de organisatie. Dat moment heb ik ook nog mogen herbeleven omdat ik via mijn loopclub een videolink kreeg toegestuurd van iemand die dit had gefilmd en in Facebook had geüpload. Geweldig!”
Wat was je zwaarste moment van de dag?
“Het zwaarste moment was rond de 32 kilometer toen ik de spreekwoordelijke man met de hamer tegenkwam. Ik voelde kramp en pijn op de meest vreemde plekken. Mijn benen luisterden niet meer en meerdere malen heb ik moeten stoppen of moeten wandelen om de pijn te verbijten.”
“Ik voelde pijn op de meest vreemde plekken”
Wat vond je goed aan de organisatie?
“Ik vond de begeleiding fantastisch. Ook de vrijwilligers bij de drinkpunten waren ontzettend aardig en enthousiast in het aanmoedigen.”
Wat kon er beter?
“Helaas vielen de weersomstandigheden tegen. Daar konden jullie natuurlijk niets aan doen. Maar omdat het de dagen ervoor ook zo veel had geregend waren sommige stukken in het parcours nogal modderig en drassig. Dat was een tegenvaller, maar – om het toch maar positief uit te leggen – het bood ook nieuwe uitdagingen. In het begin deed ik mijn best om modder en waterplassen te ontwijken. Later deed ik daar geen moeite meer voor en rende ik er dwars doorheen.😊”
Waarom moeten lopers die hier nog niet hebben gelopen, meedoen?
“Ik denk dat de naam landschapsmarathon aardig omschrijft wat je kan verwachten en wat het zo speciaal maakt. Het biedt de loper een unieke gelegenheid om sportieve aspiraties te verenigen met het genieten van het rijke groene landschap dat Winterswijk en omringende dorpen te bieden hebben. Het traject dat grotendeels langs en door bos en weidegebied leidde, was schitterend. De wisselende ondergrond biedt sportief ook een nieuwe uitdaging voor hardlopers die misschien normaal alleen over straatstenen of asfalt rennen. Ik denk er serieus over na om mij weer in te schrijven. Het enige dat mij nog doet twijfelen is dat ik nog niet zeker ben of ik het weer aan kan. Ik heb veel last van blessures gehad en de routine is weg. Ik moet weer volop trainen om langere afstanden te kunnen doen. Ik wens jullie heel veel succes met de organisatie van dit geweldige evenement en Winterswijk-promotie. Tot gauw!”
Wencke Stortelers, de Bergkoningin van Winterswijk
“De afwisseling maakt het mooi”.
Wencke Stortelers (41) uit Meddo bij Winterswijk loopt pas drie jaar hard. De Landschapsmarathon van 2021, die ze als duoloper samen met haar partner liep, was haar eerste grote uitdaging. Die heeft ze goed verteerd, want amper twee weken daarna werd ze gekroond tot Bergkoningin van Winterswijk, door de loodzware Sorba Bergrun (7,6 km over de oude vuilnisbelt) op haar naam te schrijven.
Hoe kwam je op het spoor van de marathon in Winterswijk?
“Via sociale media en via mond-tot-mond reclame.”
Wat vond het het mooiste moment van de dag?
“Uiteindelijk natuurlijk de finish, maar ook erg genoten de mooie afwisselende route.”
Wat was het zwaarste moment van de dag?
“De weersomstandigheden (regen, regen, regen) maakten het niet makkelijk.”
Wat vond je goed aan de organisatie?
“Duidelijke informatie vooraf, duidelijk aangegeven route, leuk georganiseerd bij de finish.”
Wat kon er beter?
“Het weer, maar ik begrijp dat daar weinig invloed op uitgeoefend kan worden…”
Waarom moeten lopers die hier nog niet hebben gelopen, meedoen?
“Met name vanwege dat prachtige afwisselende omgeving waar je loopt is deze marathon meer dan de moeite waard.”
Ferdi Ubbing, snel en onvermoeibaar
“Je loopt op plekken waar je anders niet mag komen”
Ferdi Ubbing (35) uit Winterswijk maalt niet om een paar kilometers meer of minder. In maart vorig jaar liep de atleet van AV-Archeus al eens 107 kilometer op één dag, een uitdaging in coronatijd om elk heel uur een ronde van 6,7 kilometer te lopen. Ferdi flikt het maar liefst zestien keer. In het najaar raffelde hij de landschapsmarathon af in minder dan drie uur en een kwartier.
Hoe kwam je op het spoor van de marathon in Winterswijk?
“Via mijn atletiekclub Archeus en de reclame die er voor gemaakt werd. Zelf loop ik graag in en rond Winterswijk. En met een goed georganiseerde tocht kom je toch net weer op plekken waar je zelf dagelijks niet kan of mag komen.”
Wat vond je het mooiste moment van die dag?
“Sowieso de hele route. Van begin tot aan het einde! Gevarieerd en uitdagend. En een mooie nieuwe plek om te starten en te finishen. Plus de finishtijd van 3 uur en 13 minuten wat op zo’n loodzwaar parcours toen zelfs mijn PR was.”
Wat was je zwaarste moment van de dag?
“Het weer was die dag helaas wat minder. Pas bij binnenkomst werd het droog. Bij kilometer 39 kreeg ik een kleine black-out maar heb het gelukkig wel weer op kunnen pakken.”
Wat vond je goed aan de organisatie?
“Goed georganiseerde start, genoeg drankposten onderweg, goede route-aanduidingen, na de finish zelfs de gelegenheid tot massage (die was hemels!), dus al met al weinig aan op te merken.”
Wat kon er beter?
“Alleen had ik wel de laatste twee drankposten gemist. Deze waren voor de kopgroep niet goed voorbereid, in de zin dat er al wat klaar stond om aan te geven. Verder was het een goed georganiseerde tocht.”
Waarom moeten lopers die hier nog niet hebben gelopen, meedoen?
“Ten eerste de prachtige route en ten tweede de gezelligheid en de uitdaging die je alleen, met zijn tweeën of zelfs met zij drieën kan aangaan!”